Toneelgroep Maastricht komt naar De Lawei.

Regisseur Michel Sluysmans en schrijver Peer Wittenbols slaan de handen ineen voor een vernieuwde en sprankelende versie van een van de bekendste stukken uit de toneelliteratuur: Anton Tsjechovs Oom Wanja. Jeroen Spitzenberger speelt de titelrol in deze ernstige komedie over onvervulde verlangens, knellende familiebanden, mislukte levens en vooral: heel veel liefdesverdriet. 

Oom Wanja en zijn nichtje Sonja werken al hun hele leven op het boerenlandgoed van Sonja’s vader, die als professor werkt in de grote stad. Als de professor na zijn pensionering met zijn veel jongere tweede vrouw Jelena terugkeert, beginnen de verhoudingen te schuiven en komen onuitgesproken verlangens aan de oppervlakte. Met Oom Wanja schreef Tsjechov een ontroerend en geestig klaaglied over gemiste kansen en vergankelijkheid. Alle personages treuren over hun verleden, dromen van een toekomst die nooit zal komen en zitten ondertussen vast in een ondragelijk hier en nu. Ze willen hun leven veranderen, maar weten alleen niet hoe. Het kan niet anders dan dat het publiek zich in dit stuk gaat herkennen. 

Noord Nederlands Orkest komt naar De Lawei.

Tsjaikovski´s Eerste Pianoconcert is een hoogromantisch stuk met indringende melodieën en virtuoos vuurwerk. Sjostakovitsj schreef zijn Vijftiende Symfonie in Sovjet-Rusland. Het moest vrolijke muziek worden, maar dat werd het niet. Toch is er ruimte voor olijke knipoogjes en - ja! - geluiden van kinderspeelgoed. 

Zoals veel meesterwerken werd Tsjaikovski´s Eerste Pianoconcert aanvankelijk verguisd. Alleen al vanwege het ijzersterke beginthema kun je je dat nauwelijks voorstellen. De vele pakkende melodieën zijn gebaseerd op Oekraïense volksmuziek. Je mag dan ook een bezielde vertolking verwachten, want soliste Anna Fedorova is Oekraïens. In Nederland wijdt zij zich naast haar concerten aan de muzikale vorming van haar gevluchte landgenoten. Sjostakovitsj componeerde zijn laatste symfonie als zestiger. ‘Ik wilde een vrolijk stuk schrijven’, zei hij, ‘maar het pakte anders uit. Inderdaad klinkt het alsof hij hier afscheid van het leven neemt: zo speels als het werk begint, zo macaber klinkt het slot. 

Noord Nederlands Orkest komt naar De Lawei.

Ondertussen keert ze altijd weer terug naar haar Noord-Nederlandse basis: het NNO is voor haar een soort thuishaven sinds ze er als tiener haar eerste soloconcert speelde. Daar is het orkest terecht trots op. En ditmaal speelt ze ook nog Brahms’ alom geliefde Vioolconcert. Wat wil je nog meer?

Johannes Brahms schreef één van de vier of vijf vioolconcerten waar je simpelweg niet omheen kunt - niet als violist en niet als muziekliefhebber. Het is een eigenzinnige mix van krachtige melodielijnen en romantische dromerij, gekruid met een snuif Hongaarse folklore. Daarnaast klinkt Debussy’s La Mer, één van de absolute hoogtepunten van het orkestrepertoire. Hierin is de zee zó beeldend op muziek gezet dat je je afvraagt hoe iemand dit ooit op papier kreeg. Oftewel: muzikaal impressionisme van de hoogste orde. Kers op de taart is de suite uit de hilarische opera Powder Her Face van Thomas Adès, de Engelse componist die het verschil tussen klassiek en eigentijds volledig opheft. 

storm: Lloydscompany komt naar De Lawei.

Kabiteni verpakt een bijzondere geschiedenis in een bruisende mix van muziek, dans en visuals. Laat je meevoeren naar Bendikonde, een Surinaams dorp waar ‘kabiteni’ (kapitein) Georgetina aan het roer staat. Haar zang en verhalen vormen met energieke hiphopmoves en Awasa-dans de hartslag van de voorstelling. Vijf superenergieke performers verbeelden het dorp in een decor van visuals die zijn gemaakt in het binnenland van Suriname. 

Muzikaal word je ondergedompeld in warme en opzwepende composities, geïnspireerd op hiphop, Awasa-ritmes en klanken die horen bij het leven aan de rivier. Zo ervaar je de uitdagingen waar de stoere Georgetina voor staat, die moet balanceren tussen traditie en vernieuwing, tussen hoe het was en hoe het is. Ze bewaakt de toekomst van haar gemeenschap, die ooit in verzet kwam tegen de slavernij. De strijd wordt in deze voorstelling vertaald naar de bruisende hiphopcultuur van nu. 

Boys Won’t Be Boys | Marleen Hendrickx, Rikkert van Huisstede e.a. komen naar De Lawei.

In Girls won’t be girls brengen acht wisselende performers (v/x/m) een spectaculaire ode aan vrouwelijkheid in al haar vormen. Door muziek, dans, cabaret, verhalen en poëzie raak je tot tranen toe geroerd, rol je van je stoel van het lachen of blijf je nog dagen lang napraten over het gebodene.

Vrouwen breken door hokjes, dichte deuren en glazen plafonds. Toch zijn niet alle kansen voor iedereen gelijk. Ze rukten zich los uit het korset, maar de touwtjes bleven veelal in andere handen. Hoe blijven ze samen sterk? Girls Won’t Be Girls is de plek waar ze samenkomen om eindelijk even op adem te komen, elkaar aan te kijken en te voelen wat vrouwelijkheid voor eenieder betekent – of om al die ideeën juist eens flink op te rekken.

Tip: neem je activistische oma, je nieuwsgierige vriend of favoriete puber mee.

storm: Compagnie Tiuri komt naar De Lawei.

Filosoof Emmanuel Levinas (1906-1995) geloofde in de kracht van onverwachte daden van vriendelijkheid. Compagnie Tiuri voelt zich geïnspireerd door deze gedachte en maakt met Please, hold my hand een ode aan én een pleidooi voor de Kleine Goedheid in de wereld, de kleine en anonieme gebaren van goedheid van mensen die je (nog) niet kent. 

De voorstelling bekijkt hoe we in een wereld vol uitdagingen toch menselijk en zorgzaam kunnen blijven, juist op de momenten dat we een beetje bang zijn. Voor het leven hier en voor het leven daar. Juist op die momenten dat het leven spannend wordt, hopen we op dit onverwachte handgebaar. In deze poëtische danstheatervoorstelling pakken vier krachtige vrouwelijke dansers je beet binnen de simpele, maar sprekende scenografie van een bloemenveld. Artistiek leider Jordy Dik toont in dit kwartet meer kleur dan ooit in zijn zoektocht naar danstheater dat menselijkheid en licht brengt in een wereld die dit soms dreigt te verliezen.