En is Brahms’ Vierde Symfonie zijn beste symfonie? Die mening zijn dirigenten en orkestmusici toegedaan. Vanavond kun je beide grote nummers Vier in één programma beluisteren met pianist Lukáš Vondráček en dirigent Hartmut Haenchen. En dat mag gevierd worden.

Beethoven schreef zijn Vierde Pianoconcert in wat de gelukkigste periode in zijn leven moet zijn geweest, in de zomer van 1805, toen hij samen met zijn geliefde Josephine von Brunswick zijn zomervakantie doorbracht. Omdat dit concert van begin tot einde doordrongen is van een stille vreugde en vrede, koesteren talloze muziekliefhebbers dit pianoconcert als het mooiste pianoconcert dat er bestaat. Daarentegen wordt Brahms’ Vierde Symfonie gekenmerkt door nostalgie, waarin herinneringen aan gelukkige tijden worden opgeroepen. Onder leiding van Hartmut Haenchen en met Lukáš Vondráček aan de vleugel wordt dit ongetwijfeld een concert waaraan wij later dierbare herinneringen zullen bewaren.

Noord Nederlands Orkest komt naar De Lawei.

Bij het NNO debuteerde hij in seizoen 24/25. Nu keert hij terug met een warmbloedig en temperamentvol programma. Het Eerste Vioolconcert van Max Bruch is een tijdloos meesterwerk. En Dvořáks Zevende Symfonie is één van de beste uit de hele reeks - en dat wil wat zeggen voor zo´n trefzekere componist. 

Bruchs Vioolconcert nr.1 is een wonderlijk geval. Hier hoor je een geïnspireerde componist die het beste uit viool en orkest weet te halen. En toch bleef dit zo´n beetje zijn enige bekende stuk, ondanks zijn vakmanschap en zijn aanhoudende creativiteit. Dat zegt iets over de zeldzame klasse van dit concert: zingend, gepassioneerd en opzwepend. 
 
Even onweerstaanbaar is Dvořáks Zevende Symfonie. Het is één van de vele voltreffers die de Tsjechische meester op latere leeftijd scoorde. Want naast de Negende is dit zijn meeslependste symfonie, fraai balancerend tussen levenslust en tragiek. Kortom, een programma vol doorvoelde stukken en een gloedvolle comeback van Hossein Pishkar.  

Scapino Ballet Rotterdam komt naar De Lawei.

Anima obscura is een indringende en schitterend vormgegeven multimedia-voorstelling over het verlangen naar onsterfelijkheid. In haar eerste productie voor Scapino neemt artistiek directeur Nanine Linning ons mee op een emotionele reis die voert van de geheimzinnige praktijken van alchemisten tot de hedendaagse experimenten van biohackers. De dansers zijn hoofdrolspelers in deze zoektocht naar dat ene elixer voor het eeuwige leven. 

Linning zet een groot ensemble in voor haar monumentale werk, waarin choreografie, video-animatie, hologrammen, kostuumontwerp en muziek samensmelten. Met haar internationale artistieke team creëert ze in adembenemende beelden een wereld die niemand onberoerd laat. Het majestueuze Ein Deutsches Requiem van Johannes Brahms wordt versneden met een hedendaagse versie ervan door componist Yannis Kyriakides. De bekende harpist Remy van Kesteren speelt live mee en is onderdeel van de choreografie. Aan deze vernieuwende voorstelling werken internationaal bekende kunstenaars mee, waaronder modeontwerper Irina Shaposhnikova. In een gigantisch videodecor brengt digitaal scenograaf Claudia Rohrmoser de nieuwste technologieën tot leven.

Het Nationale Theater en Gavin-Viano komen naar De Lawei.

A plastic state of mind is een ode aan de kracht van de zwarte vrouw, gebracht door een all-female cast. Je volgt een groep meisjes die tijdens de Liberiaanse burgeroorlog gevangen zijn genomen door rebellenleiders. Ondanks de gruwelijke omstandigheden laten deze jonge vrouwen een ongekende veerkracht zien; ze overleven als vorm van protest.

Op de klanken van warme composities en de ritmes van adembenemende percussie beland je in een wereld waarin landsgrenzen, nationaliteit, etniciteit en taal worden ontstegen.

Theatermaker en regisseur Gavin-Viano baseerde zich op de Broadway-voorstelling Eclipsed van de Amerikaanse actrice en toneelschrijfster Danai Gurira, die in vijf categorieën genomineerd werd voor een Tony Award. De voorstelling was in 2020 te zien op het Amsterdamse theaterfestival Town Tales. De grote uitblinker van de slotavond was Gavin-Viano. Haarscherp laat ‘A plastic state of mind’ zien hoe de vrouwen op verschillende manieren door hun gevangenschap zijn gevormd. (NRC)

De Stormkamer komt naar De Lawei.

In De Balans van bestaan nemen twee acteurs je mee in een wereld waarin de lijnen tussen overvloed en tekort pijnlijk zichtbaar worden. Op een lege vloer ontstaat een modeshow, die langzaam ontspoort tot een veiling. De catwalk wordt een grens – een streep door de stad, door je leven, door je kansen.

Ben je boven of onder de streep? En wat zegt dat over wie je bent? Deze nieuwe voorstelling van Stormkamer is beeldend, muzikaal en direct. In scherpe scènes, verrassende kostuums en fysieke spelmomenten worden ontmoetingen van ongelijkheid tastbaar gemaakt. De spelers bouwen een wereld die wringt – Kafkaësk, confronterend en tegelijk kwetsbaar. 
 
De Balans van bestaan is het sluitstuk van een meerjarig traject waarin Stormkamer sprak met mensen uit het hele land over ongelijkheid en bestaansonzekerheid. Wat betekent het om niet zeker te zijn van je bestaan? Hoe leven we samen als we weten dat het niet eerlijk verdeeld is? De voorstelling biedt geen gemakkelijke antwoorden, maar stelt de vraag die blijft hangen: Hoe kunnen we samenleven als we weten dat niet alles eerlijk is verdeeld? 

In het humoristische en absurdistische Hou vast verbeelden twee acrobaten en een muzikant met hun lichamen en (lijf)muziek de balans tussen vasthouden en loslaten. Drie reizigers zijn onderweg tussen toen en later. 

Terwijl de een als kompas dient om de positie te bepalen, wordt de ander als een zakmes in onmogelijke posities gezet. Dan weer stapelen ze zich op als een uitkijktoren om te zien wat komen gaat. Klimmend, struikelend en worstelend lijken ze elkaar in wankel evenwicht te houden. Of toch niet?

Theatercollectief DeRonde/Deroo komt uit hetzelfde ‘universum’ als Het Houten Huis, maar heeft daar een geheel eigen planeet gecreëerd. Waar Het Houten Huis met spel, livemuziek en fascinerende decors de ene na de andere succesproductie op de planken zet, gebruiken Nick DeRoo en Tom de Ronde slechts hun lijven voor verrassende, grappige en ontroerende voorstellingen.